In een arrest heeft de Hoge Raad beslist dat een persoonlijk onderzoek eerst op zijn plaats is als sprake is van een structureel weigeren van de verzekerde om medewerking te geven aan de behandeling van de schademelding en als bij de verzekeraar het vermoeden is gerezen en ook in redelijkheid heeft kunnen rijzen dat verzekerde verzekeraar bij de uitvoering van de schadebehandeling grondig en/of structureel misleidt of heeft misleid.

Met dit arrest hebben verzekeraars (en hun onderzoekers) een flinke tik op de neus hebben gekregen. Dit betekent namelijk dat verzekeraars niet zo eenvoudig meer een persoonlijk onderzoek mogen instellen, als hen dat goeddunkt.

Een persoonlijk onderzoek wordt doorgaans ingesteld als een verzekeraar de zaak niet vertrouwt. Een dergelijk onderzoek is best wel ingrijpend en kan een inbreuk vormen op iemands privacy en dát is strafbaar, als er geen hele goede reden voor is!

Een verzekerde mag voordat de verzekeraar tot het instellen van een persoonlijk onderzoek overgaat, de verzekeraar vragen naar de reden daarvan en de verzekeraar mag omdat die reden getoetst moet kunnen worden, niet voor de verzekerde achterhouden. Een verzekeraar is verplicht zich éérst af te vragen of hij de informatie niet gewoon op een normale manier kan verkrijgen.

Dit is eigenlijk natuurlijk logisch: een verzekerde is immers geen verdachte! Onderzoekers doen vaak nét alsof de verzekerde alle medewerking moet geven, maar die medewerking heeft wel degelijk grenzen. Alleen informatie die voor de beoordeling RELEVANT is, behoeft te worden gegeven.

Doorgaans, en daar zit het kwetsbare aspect, weet de ondeskundige verzekerde niet wat relevant en wat niet relevant is, al helemaal niet omdat onderzoekers er een handje van hebben om nét te doen alsof hun vragen relevant zijn. Zij zeggen dan: de verzekeraar wil het weten, dus het is aan u om het antwoord te geven.

De verzekerde voelt zich dan in een hoek gedreven en zegt dan soms onbedoeld dingen die de onderzoeker tegen hem gebruikt.

Juist omdat verzekerden kwetsbaar zijn vanwege hun gebrek aan kennis, is het altijd verstandig om een deskundige in te schakelen als u door een onderzoeker wordt bezocht. Dat kost de verzekerde niets, want het Kifid (de Ombudsman Schadeverzekeringen) heeft bepaald dat de verzekerde zich op kosten van de verzekeraar, zich van dezelfde deskundigheid mag voorzien als de verzekeraar. Dat is natuurlijk logisch: als een verzekeraar een expert gebruikt, moet de verzekerde dat ook kunnen.

Ook in het Burgerlijk Wetboek (7:959) staat dat de kosten die met de schadevaststelling te maken hebben voor rekening komen van de verzekeraar. Van schadevaststelling is niet alleen sprake als het gaat om de hoogte van de schade, maar óók als het gaat om de toedracht. Daarvoor stuurt de verzekeraar immers een toedrachtsonderzoeker. Een toedrachtsonderzoeker is óók een expert en de kosten van deze figuur zijn daarom óók expertisekosten.

Het bericht Persoonlijk onderzoek alleen terecht bij structurele tegenwerking verzekerde verscheen eerst op Klachten over een verzekering? Meld het verzekeringsklachten.nl.