Een kwestie die al jaren voortsuddert omdat verzekeraars nog steeds liever niet betalen dan wél is de woekerpolisaffaire. Onze nationale financiële waakhond, de Autoriteit Financiële Markten (AFM) heeft een rapport uitgebracht waaruit blijkt dat de verzekeraars ver onder de maat presteren en zich ook niet aan de afspraken houden. 

Knollen voor citroenen

Het gaat dan om (kapitaal)verzekerings-producten waarbij er rendementen aan de klant zijn voorgespiegeld waarvan men van tevoren al wist dat die nooit zouden worden gehaald en waarbij de kosten welke mochten worden berekend in geen enkele verhouding staan tot de geleverde diensten, wat meestal al geautomatiseerd ging . 

Er werden knollen voor citroenen verkocht, de verzekerde werd dus opgelicht en bedrogen!

Er zijn jaren terug afspraken met verzekeraars gemaakt, door bijvoorbeeld compensatie aan te bieden aan vele honderdduizenden gedupeerden. De verzekeraars hebben dus zelf beloften uitgesproken, maar hebben zich hieraan niet gehouden.

Wantrouwen of desinteresse

Verzekeraars hebben een belangenvereniging, het Verbond van Verzekeraars. Deze organisatie heeft een uitstekende lobby op het Binnenhof en ze wil iedereen vooral doen geloven dat het de verzekeraars maar om één ding te doen is: het klantbelang. Het Verbond reageerde op het AFM-rapport -o.a.- met de mededeling 'dat de praktijk weerbarstig bleek omdat de financiële producten voor consumenten vaak moeilijk te doorgronden zijn, er sprake is van wantrouwen of desinteresse.' 

Er is dus sprake van wantrouwen.... Hoe zou dát nu komen? 

Publieke druk

Eérst hebben verzekeraars het slechte product bedacht, vervolgens hebben ze het jarenlang aan de onwetende en argeloze klant verkocht, daarna doen ze tijden niets, maar als ze onder druk van de publieke opinie er niet meer onderuit kunnen, komen ze met tegenzin en drogredenaties eindelijk een keer in beweging. Zij werden dus eerst al tot afspraken gedwongen omdat ze zelf niet met een goede oplossing kwamen, maar nu blijkt uit het rapport van de AFM dat verzekeraars ook díe afspraken niet zijn nagekomen.

Verzekerd van teleurstelling

Het imago van verzekeraars is al vele jaren slecht. Iedereen die wel eens een grotere schade bij een verzekeraar heeft geclaimd weet ervan mee te praten. Op verjaardagsfeestjes gaat het nooit ergens anders over dan over de teleurstelling over het feit dat mensen dachten ergens voor verzekerd te zijn, maar dat er niet of bijna niet werd uitgekeerd. Dit staat natuurlijk los van het woekerpolis-dossier, want dáár gaat het om kapitaalsverzekeringen en niet om schadeverzekeringen. Maar het zijn desondanks dezelfde verzekeraars, die met drogredenen hun klanten beduvelen. 

Zoveelste deuk

Met de uitkomst van het AFM rapport heeft het imago van de branche de zoveelste deuk opgelopen. En dan heb ik het nog niet over de berichten van bestuurders van verzekeraars, die hun eigen maatschappij voor miljoenen hebben getild of die op andere wijze hebben gefraudeerd. Google maar eens op graaicultuur verzekeraars. 

Het draait bij verzekeraars uitsluitend om geld en het is de klant waar dat geld is te halen;  vooral in die zin is de klant voor verzekeraars belangrijk en staat "de klant centraal".

Ik zou het zelf niet eenvoudig vinden om bij het Verbond van Verzekeraars te werken. Je weet hoe het eigenlijk zit, maar je moet tóch steeds maar weer proberen mooie woorden en argumenten te vinden om het bedrog van je eigen branche te camoufleren. Dat heet dweilen met de kraan open….