In 2015, dus nu vijf jaar geleden schreef ik een column met deze titel, waarbij het ging over de Gedragscode voor schade-expertise-organisaties.

De ‘Gedragscode schade-expertiseorganisaties’ is zeker niet uitgebreid maar wél superduidelijk, lees hem   hier   maar eens. Dan geloof je je ogen niet. Niet om wat er in staat, wat dát is zo voor de hand liggend als het maar zijn kan: een expert moet onafhankelijk en onpartijdig zijn en hij moet zijn werk eerlijk en ongehinderd door belangenverstrengeling kunnen doen. Allemaal open deuren, daarmee val je niet van je stoel af. Wat wél ongelooflijk is, is dat hiermee dagelijks en structureel de hand wordt gelicht. Dan heb ik het over onpartijdigheid en onafhankelijkheid.

Onpartijdig ben je natuurlijk niet als je deel uitmaakt van dezelfde partij, dat hoef ik niemand uit te leggen. Als je als expert een opdracht ontvangt van een verzekeraar waarmee je via de vóór- of achterdeur verbonden bent, dan is er uiteraard sprake van belangenverstrengeling en dan mag je de opdracht niet uitvoeren, zó staat het in artikel 3.4, lid b en c van de Gedragscode. Maar verzekeraars én hun experts hebben hier dus al jaren compleet lak aan!

Want wat gebeurt er als verzekeraars een (zogenaamd onafhankelijk) expert inschakelen? Dan wordt er, enkele uitzonderingen daargelaten, een expert ingeschakeld die in loondienst van de verzekeraar zélf is, of er wordt een expert ingeschakeld van een expertisebureau wat aan de lopende band opdrachten van die verzekeraar ontvangt. Economisch dus geheel afhankelijk.

Er is daarmee dus totaal geen sprake van onafhankelijkheid en óók niet van onpartijdigheid, zoals de Gedragscode dat zo prachtig voorschrijft!

Welke gevolgen dat in de praktijk voor de verzekerde heeft laat zich natuurlijk raden: de (verzekerings)experts leveren hun broodgevers maar al te graag ‘onafhankelijke rapportage’ aan waarin het schadebedrag te laag mogelijk wordt gehouden of waarin de schade zó wordt beschreven dat de verzekeraar daarmee handvatten worden aangereikt om te kunnen zeggen dat de schade niet gedekt is, dan wel onder de uitsluitingen valt.

Suggesties en manipulatieve argumenten worden daarbij niet geschuwd, maar de verzekerde is doorgaans ondeskundig en gaat er ook vandaag de dag (!) vaak nog steeds van uit dat de “expert” van de verzekering het wel zal weten. Dus als de verzekeraar de klant een afwijzing stuurt mét de “onderbouwing” van de expert, dan haakt het gros van de verzekerden al af. Er zijn maar zeer weinigen die de  “lijst schadevoorbeelden” kennen (Google) die op deze website staat.

Van het bovenstaande is het Verbond van Verzekeraars uiteraard op de hoogte. Het Verbond heeft een uitstekende lobby in Den Haag en afficheert zich als eerlijke organisatie die “oog heeft voor het klantbelang”. Ruim een jaar geleden, toen het juist ging over expertise, gaf het Verbond van Verzekeraars op  kamervragen  aan de minister ten antwoord dat alle verzekeraars zich aan de Gedragscodes houden…  

Saillant detail en beslist de moeite waard om de link te openen: in de  Radaruitzending  van november 2011 (!) kan de directeur van het Verbond het niet uit zijn strot krijgen dat de expertisebureaus niet onpartijdig en niet onafhankelijk zijn, hij veinst dan maar dat er “hele strenge regels en zware sancties van toepassing zijn en dat die regels vooral moeten worden nageleefd”! Enfin, iedereen kan nu, 9 (!) jaar later, zien wat die woorden waard zijn. Er is nog niets veranderd!

Anton Rietveld

Het bericht Gedrochtcode (2) verscheen eerst op Klachten over een verzekering? Meld het verzekeringsklachten.nl.