Als je op Google “verzekeringscriminaliteit” intikt, dan zie je dat dit woord vooral gebezigd wordt door verzekeraars zelf. Bij verzekeringscriminaliteit zijn het de consumenten die de verzekeraar oplichten. Zij geven bewust een verkeerde voorstelling van zaken om een (hogere) schadeuitkering te ontvangen. Omdat het -in totaliteit genomen- om gigantische bedragen gaat, is het logisch dat verzekeraars deze vorm van oplichting bestrijden. Dat wordt gedaan door belangenvereniging van de verzekeraars: het Verbond van Verzekeraars. Met hun Centrum Bestrijding Verzekeringscriminaliteit doen zij zelf onderzoek, wat zij bijhouden in een centraal register.

Er bestaat echter ook verzekeraarscriminaliteit. Nu dat in deze column staat, blijft dat woord grappig genoeg voorlopig minimaal vijf jaar zichtbaar op Google. Bij verzekeraarscriminaliteit gaat het dus over precies het omgekeerde: de verzekeraar bedient zich opzettelijk van misleidende argumenten om een schadeclaim (al of niet gedeeltelijk) te kunnen afwijzen. Het zal geen verbazing wekken dat het Verbond, zij is immers een belangenvereniging van en voor verzekeraars, geen prioriteit geeft aan het opsporen en registreren van verzekeraarscriminaliteit.

Buiten dit platform waar consumenten terecht kunnen als zij met een afgewezen schadeclaim worden geconfronteerd, is er in Nederland geen enkele instantie die verzekeraarscriminaliteit bijhoudt. Nu kan men menen dat er geen verzekeraarscriminaliteit bestaat, want anders, zo zou je in je onnozelheid nog kunnen denken, zou er immers allang een instantie zijn die dit in de gaten houdt. Nou, niet dus, om een eenvoudige reden.

Die heeft vooral te maken met het giga-verschil in kennis wat er bestaat tussen de verzekeraar en de verzekerde. Een verzekeraar is met ervaren specialisten uiterst deskundig en heeft honderduizenden claims te behandelen, een verzekerde behandelt voor de enkele keer dat hij schade heeft, alleen zijn eigen claim. Een verzekeraar kan het bij wijze van spreken op zijn klompen al aanvoelen dat er van bedrog sprake is en hij kan dan vervolgens zijn specialisten dit laten vaststellen volgens bekende en uitgekiende protocollen. Het resultaat kun je eenvoudig registreren, zeker bij een strak georganiseerd systeem.

Andersom is registratie een stuk lastiger. Een verzekerde weet van toeten nog blazen en is vaak niet eens in staat om te beoordelen of de verzekeraar wel of geen gelijk heeft. De doorsnee consument is bij een afwijzing ook nog steeds geneigd om te denken dat de verzekeraar het wel bij het rechte eind zal hebben. Mocht hij daaraan twijfelen, dan is er weinig animo om tegen de beslissing van de verzekeraar in te gaan; hij weet de juiste argumenten immers niet.

Het issue verzekeren heeft voor de meeste mensen niets aantrekkelijks en het merendeel verdiept zich er totaal niet in, vooral omdat de (polis)voorwaarden van verzekeringsproducten totaal niet doorzichtig zijn. Dus als een verzekeraar een schade afwijst met summiere of irrelevante argumentatie, dan denkt het merendeel van de consumenten: ‘oh, da’s jammer, maar zoals de verzekeraar dat nu zegt heb ik inderdaad geen recht op uitkering’. Terwijl dat geheel onterecht is, alleen is de consument niet in staat is om dat te beoordelen. Het probleem wordt dus niet waargenomen.

Ik durf er gif op in te nemen dat het hier gaat om duizenden, zo niet tienduizenden gevallen per jaar. Die zijn alleen nu niet aan te tonen omdat de consument denkt dat de verzekeraar terecht heeft afgewezen.  De consument gaat dus niet naar een advocaat of een deskundige. Dus al die schadeclaims die door de verzekeraar met drogredenen zijn afgewezen blijven heerlijk onder de tafel bij de verzekeraar. Ergo, deze vorm van verzekeraarscriminaliteit komt niet openbaar!

Verzekeringsklachten.nl bestaat inmiddels ruim vijf jaar en is -door vele persberichten in de vakpers- in de branche van hoog tot laag bekend, maar bij particulieren vrijwel niet. De enkeling die de afwijzing van zijn verzekeraar niet pikt, weet het platform via het internet gelukkig wél te vinden. Vanwege die onbekendheid is de input en het aantal meldingen (waar het onterechte afwijzingen betreft) slechts een fractie op het totaal. Ook al -zoals ik schreef- omdat het gros van de verzekerden denkt dat de verzekeraar wel gelijk zal hebben (gehad).

In de realiteit van dit alles kan zelfs een blinde egel wel bedenken dat er door verzekeraars massaal misbruik gemaakt van de onwetendheid van de consument. De situatie bestaat immers niet enkele maanden, maar al decennia. En niemand merkt het, het wordt nergens genoteerd, een betere situatie voor verzekeraars bestaat toch niet? Fijn zo houden! 

Ik kan dat niet anders noemen dan verzekeraarscriminaliteit. Het is naar mijn mening crimineel als je weet dat het anders in elkaar steekt dan dat je zegt, maar je zegt het tóch omdat je daarmee (voor je werkgever) geld bespaart. Over de rug van de klant, maar daar hebben verzekeraars écht lak aan. Ik heb dossiers gelezen waarin zeer ervaren schadebehandelaars de grootste onzin verkopen om een schade te kunnen afwijzen. Of waaruit blijkt dat verzekeraars zich niets aantrekken van de diverse Gedragscodes die ze onderschreven hebben. Waarbij, als het tot een directieklacht komt, zelfs de directie de schadebehandelaar de hand boven het hoofd houdt en ijskoud de genoemde drogredenen volgt. Verzekeraarscriminaliteit van laag tot op het hoogste niveau dus!

Bij expertise, als er de hoogte of de oorzaak van een schade moet worden vast gesteld, is er in wezen ook sprake van verzekeringscriminaliteit. De expert van de verzekeraar is immers echt niet dommer dan die van de verzekerde. Maar tóch, in alle gevallen waarin een contra-expert op het toneel verschijnt, komt er een hoger schadebedrag uit de bus. Of wordt bij een aanvankelijk afgewezen claim er uiteindelijk een schadeoorzaak vastgesteld die wél onder dekking valt. Google is er goed voor: “lijst schadevoorbeelden”.

Ik had er eerst nog even gedacht om de namen van de verzekeraars en de expertisebureaus die zich aan “verzekeraarscriminaliteit” schuldig maken hier te noemen, maar dan zou deze column waarschijnlijk te lang worden. Gelukkig is er nog deze website.

Het bericht Verzekeraarscriminaliteit (1) verscheen eerst op Klachten over een verzekering? Meld het verzekeringsklachten.nl.