In 2009 kreeg een verzekerde een ongeluk tijdens een feestje voor zijn tiende verjaardag in Speelstad Oranje, een overdekt attractiepark in Drente dat nu niet meer bestaat.

Op het feestje komt de jongen met zijn hoofd onder een speeltoestel terecht, met alle lichamelijke ellende van dien. De man ziet dubbel, moet levenslang medicatie nemen en heeft te maken met vermoeidheidsklachten. Door een snel verlies van energie en concentratie is hij bovendien minder belastbaar

Een slepende rechtszaak met de aansprakelijkheidsverzekeraar van het attractiepark -Allianz- volgt, en nu, vijftien jaar later, zijn de partijen nog steeds aan het vechten over een schadevergoeding.

Omdat de man studeert en nog niet werkt weet Allianz niet hoe arbeidsongeschikt de man is, en die wil daarom wachten tot hij zijn studie en stages heeft afgerond. Dit vindt de rechter geen goed idee: het is voor de student van belang om een punt te zetten achter de letselschadezaak en verder te gaan met zijn leven. De zaak loopt al lang zat.

Bovendien hebben een verzekeringsarts en een arbeidsdeskundige al gerapporteerd over de inzetbaarheid van de student. De verzekeringsarts stelde in 2022 een rapport op. De arbeidsdeskundige constateerde daarop dat hij dacht aan 50% arbeidsongeschiktheid. In 2022 constateerde het Nederlands Rekencentrum Letselschade dat hierbij een schadevergoeding van ruim €2 miljoen hoort.

Dat de student hiermee een eigen woning zou gaan kopen, zoals Allianz in de rechtszaal suggereert, doet volgens de rechter niets af aan de hoogte van de schadevergoeding. Het is aan de man zelf hoe hij zijn geld besteedt, zo wordt Allianz terechtgewezen.

Al met al oordeelt de rechter dat de schadevergoeding zo snel mogelijk betaald moet worden. 

Die vergoeding moet bovendien worden gebaseerd op een arbeidsongeschiktheidspercentage van 50%. De hoogte van de vergoeding moet wel opnieuw berekend worden, omdat de berekening uit 2022 (rekening houdend met rente en inflatie) niet meer actueel is. In elk geval gaat de student miljoenen ontvangen.

Deze realiteit toont aan dat verzekeraars totaal niet maatschappelijk betrokken zijn, maar er alleen maar op uit zijn om gedupeerden te benadelen. Zulks in tegenstelling wat hun gedragscode hen voorschrijft. Die codes en regels zijn er slechts voor de schone schijn die verzekeraars tegen beter weten in ophouden.