In een langslepende zaak inzake een schade aan de tuin van een verzekerde te Helmond heeft verzekeraar Unigarant op alle fronten het onderspit gedolven. Op 2 juni 2019 heeft een storm geleid tot veel schade op een stuk grond van verzekerde van Unigarant. Verzekerde claimde die schade geclaimd onder de opstalverzekering, nu het ging om wat in de polisvoorwaarden als gedekt wordt beschreven "tuinaanleg en beplanting die behoren tot de verzekerde opstal". 

Zoals alle verzekeraars bij een schade doen, probeerde Unigarant onder haar verplichtingen uit te komen door het verdraaien van de feiten en het manipuleren van de teksten in de polisvoorwaarden: in dit geval ging het volgens Unigarant niet om een tuin maar over een bos, en dat viel niet onder de dekking. 

Maar dit keer ging Unigarant zelfs een (kwalijk) stapje verder, door de expert van Dekra naar een bepaalde uitkomst van het schaderapport te sturen. 

Het zat zo: Dekra had eerder al een rapport opgesteld op 18 juni 2019, waarin ze schreef dat Unigarant rekening moest houden met een schadebedrag van € 108.000,00. Maar dat viel niet in goede aarde bij Unigarant dus moest er creatief gerommeld worden. Ze liet de expert een tweede verslag maken, daarin stond genoteerd: Conform uw instructie hebben wij alleen de schade aan de opstallen vastgesteld en aan de tuin rondom de woning. Wij hebben de schade aan het eikenbos buiten de schadespecificatie gehouden. En vervolgens werd het schadebedrag geen € 108.000,00 maar € 8.085,00!

Het instrueren (manipuleren) van een expert is een flagrante overtreding van de Gedragscode voor Expertiseorganisaties, waarin artikel 3.4B staat: De expertiseorganisatie ziet erop toe dat de expert geen opdracht aanvaardt van een verzekeraar waarin sprake is van (een bepaalde mate van) sturing richting een door de verzekeraar gewenste uitkomst.

Het is jammer dat het arrest daar niets over schrijft, dat toont wederom aan dat de rechter een zaak niet tuchtrechtelijk bekijkt, maar zuiver juridisch: zijn de vorderingen terecht of niet, en voor de rest wordt er niet gekeken, dus een verzekeraar kan straffeloos doorgaan met het bedriegen van zijn klanten. Alleen de individuele gevallen komen immers voor de rechter. Het arrest toont tevens aan dat de rechtbank -die eerder in het voordeel van Unigarant oordeelde- de verzekerde dwong om tot het uiterste te gaan, hetgeen een trieste zaak is.

De zelfregulering (het toezicht-systeem waarmee het Verbond van Verzekeraars hun leden zogenaamd controleert)  blijkt hier voor de zoveelste keer een wassen neus, een lege huls!