Verzekerde was in het bezit van een prachtig kajuitzeiljacht, voorzien van een saildrive als voortstuwing. Toen hij in 2006 op de Noordzee aan het varen was op de motor kreeg hij ineens een lijn in de schroef. Einde behouden vaart, teleurstellende thuiskomst. De boot werd naar de haven gebracht en de schade aan de verzekeraar gemeld. De eigenaar had direct al wel in de gaten dat het geen kleinigheidje was, maar een zware schade. De expert die door de verzekeringsmaatschappij was ingeschakeld kwam om de schade aan de schroef en het lager te bekijken en liet deze onderdelen allebei vervangen, verder keek hij overigens niet. Een jaartje later, dus in 2007 veranderde cliënt van verzekeraar. Het kan immers nooit kwaad om alert te blijven op de diverse verzekeringspakketten die door verzekeraars worden aangeboden.

De pechduivel was de zeilboot eigenaar niet gunstig gezind, want in 2008 liep het zeiljacht vast. Met behulp van de reddingsbrigade wist het gelukkig wél op eigen kracht toch los te komen. Maar de verzekerde hoorde daarna een kleine tik in de motor van de saildrive. Een paar maanden later was zowaar de hele saildrive vastgelopen en kon het jacht opnieuw naar de reparateur. Wat bleek nu de oorzaak van de ellende: een afgebroken tand van een tandwiel in de saildrive die daarna was vermalen en met de motorolie door de hele saildrive was gevoerd. Eindresultaat: de hele saildrive moest nu worden vervangen. ruim 11.000 euro schade!

De claim werd in februari 2009 door de eigenaar van het jacht ingediend bij verzekeraar nummer twee, daar was de boot immers op dat moment was -uitgebreid- verzekerd. Het jacht heette daarbij verzekerd te zijn, zoals dat in officiele termen heet: Hetzij op grond van eigen gebrek (als het een gevolg zou zijn van de schroefslag in 2006) hetzij als een van buiten komend onheil als het een gevolg was van de gronding (het vastlopen) in 2008. De schade werd ook gemeld bij verzekeraar nummer 1 maar die wees onmiddellijk de schade af op grond van het feit dat er reeds te veel tijd verstreken was. Verzekeraar 1 was van mening dat de schade toch door verzekeraar 2 moest worden vergoed. Na over en weer elkaar de zwarte piet toespelen werd de hulp van Schadecoach.com ingeroepen welke op zijn beurt een contra expert inschakelde. Deze bevestigde de “eigen gebrek” visie van Schadecoach.com. De arbiter wees 2006 als meest waarschijnlijke oorzaak aan maar durfde een uitspraak richting eigen gebrek niet aan. Verzekeraar 2 gebruikte de arbitrage om de schade alsnog af te wijzen.

Verzekeraar 1 verwees dus naar verzekeraar 2 en verzekeraar 2 verwees naar verzekeraar 1 en de verzekerde zelf bleef in de kou staan. Er werd besloten de kwestie bij het Kifid aan te melden; we waren trouwens wél inmiddels ruim twee jaar verder. Zelfs de rechtsbijstandverzekeraar had afgehaakt. Die zag er al geen heil meer in.

Het Kifid vroeg in eerste instantie wat meer bedenktijd ineens kwam er onverwacht een brief van verzekeraar nummer 1 (door de arbiter aangewezen als meest aansprakelijke partij). Hierin meldde de verzekeraar dat hij na overleg met de Kifid alsnog was gemaand de schade in behandeling te nemen en aan cliënt te vergoeden. Het Kifid had gezegd dat het ‘not done’ is als twee verzekeraars naar elkaar verwijzen omdat in de praktijk de cliënt hiervan het slachtoffer wordt. Eind goed al goed dus. En trouwens ook weer een teken aan de wand dat rechtsbijstandsverzekeraars het ook niet altijd bij het rechte eind hebben. Maar na twee en een half jaar had eindelijk toch het recht gezegevierd en cliënt kreeg zijn schade vergoed. De aanhouder wint….

Het bericht De aanhouder wint…. verscheen eerst op Klachten over een verzekering? Meld het verzekeringsklachten.nl.