Banken, maar ook de toezichthouder AFM hebben jarenlang consumenten belogen en bedrogen over de schadelijke effecten van rentederivaten, zo blijkt uit een uitspraak van de Hoge Raad, aldus een artikel op Follow the Money. Ook beleidsambtenaren op het Ministerie van Financiën speelden het spelletje mee, dit alles over de rug van de gedupeerden.

De Hoge Raad verwerpt het beroep van ING-bank in een zaak van spijkerbroekenman Jan Peters. Het gaat om een lening met een renteswap, die stevig in waarde daalde en zelfs een negatieve waarde ontwikkelde. Dat had allerlei schadelijke consequenties voor de ondernemer, waarover de ING hem niet had ingelicht. Peters stapte naar de rechter; in 2013 werd zijn claim afgewezen door de rechtbank Amsterdam. In hoger beroep  kreeg  hij in 2015 wel gelijk van het Hof. De Hoge Raad  bevestigt  nu die uitspraak.

Vóór de kredietcrisis verkochten banken onder het toeziend oog van de toezichthouder AFM massaal rentederivaten, complexe financiële producten die helemaal  niet geschikt  waren voor de situatie van de klant. Dit als alternatief voor een lening met een vaste rente, zogenaamd om je in te dekken tegen stijgende financieringskosten. Niets bleek minder waar: duizenden mkb’ers kwamen dankzij die derivaten in financieel zwaar weer terecht toen de rente na de crisis sterk daalde. Als gevolg van de dalende rente ontwikkelden de derivaten een substantiële  negatieve waarde,  iets waarvan de meeste ondernemers niet eens wisten dat dat kon gebeuren. Daarover hadden de banken ze nooit iets verteld.

Jarenlang hielden de banken vol dat henzelf nauwelijks iets te verwijten viel. Ze leken daarmee weg te komen, doordat de AFM keer op keer tekort schoot in haar toezicht. Uiteindelijk  tikte  de minister van Financiën zowel de banken als de toezichthouder op de vingers: de banken werden in 2016 gedwongen tot schadeherstel via het Uniform Herstelkader rentederivaten (UHK).

Met het UHK leek er gerechtigheid te komen voor alle gedupeerden, maar niet iedereen is tevreden over de hoogte van het UHK-aanbod. Bovendien blijken duizenden grotere mkb’ers en semipublieke instellingen op  dubieuze gronden  buiten de reikwijdte van het UHK te vallen. Ze moeten daardoor zelfstandig schadevergoeding eisen bij hun bank. Lukt dat niet, dan is het enige dat hen nog rest de gang naar de rechtbank. Jan Peters was zo’n ondernemer die buiten het UHK viel.

De uitspraak van de Hoge Raad  bevestigt  tevens dat minister Dijsselbloem de Tweede Kamer  eind 2014  en  begin 2015  verkeerd heeft ingelicht. Dijsselbloem zei toen onder andere dat ‘ negatieve waarde van een rentederivaat geen rol speelt in de beoordeling van het risicoprofiel van de klant en dus niet van invloed is op de risico-opslag die aan de klant wordt doorberekend’. De Hoge Raad sluit zich echter aan bij het Hof: ‘Bovendien moet worden aangenomen dat als gevolg van de allowancefaciliteit van € 1,7 miljoen, die bovenop de financiering van ruim € 13,5 miljoen komt, het risicoprofiel van [Cliënt] is verslechterd en dat dit heeft geleid tot een extra verhoging van de debetrentetoeslag. Ook daarop had ING [Cliënt] moeten wijzen.’ Deze uitspraak staat lijnrecht op wat de minister van Financiën in de Tweede Kamer zei. 

Dat banken en verzekeraars de zaak beliegen en bedriegen is voor de meesten niet zo schokkend meer, de woekerpolis-affaire speelt nog steeds. Echter dat beleidsambtenaren en de toezichthouder AFM daaraan actief en bewust meewerken is het zoveelste bewijs dat de structuren in de financiële sector (de zelfregulering) van geen kant deugen.

Verzekeringsklachten pleit al jaren voor het opheffen van de zelfregulering die voor de financiële sector geldt. We worden belazerd waar we bijstaan!

Het bericht AFM speelt vies spelletje met banken. verscheen eerst op Klachten over een verzekering? Meld het verzekeringsklachten.nl.